ÖZET

Sonuç:

Bu çalışma, Türkiye’de süreç boyunca devam eden hastalanma korkusu, iş yoğunluğu ile ilişkili fiziksel ihtiyaçlarının karşılanamaması, kurum altyapı ve çalışma ortamı desteğinin daha az hissedilmesi olumsuzluklarına rağmen, mesleki etik davranışlarını koruyan, mesleklerinden memnun olan ve çalışma koşullarının aile düzenine olan etkisini tolere edebilen bir sağlık çalışanı profilini ortaya koymaktadır.

Bulgular:

Pandeminin ilk yılına göre Türkiye’de sağlık çalışanlarının bireysel hastalanma korkusu ve meslek etiği puanlarında anlamlı bir farklılık saptanmadı. Çalışma ortamında fiziksel ihtiyaçların karşılanması, ekibe duyulan güven ve kurumsal altyapı desteği puanları anlamlı olarak azaldı (p<0,05). Çalışma koşulları aileyi önemli ölçüde etkilerken (p<0,05), etik davranış puanları her iki dönemde de ortalamanın üzerindeydi.

Yöntemler:

Bu, personelin demografik özelliklerini ve meslek, aile ve sosyal hayata ilişkin görüşlerinin öz değerlendirmelerini içeren 5’li Likert ölçeğine göre yanıtlanan bir ankettir. Kategorize edilmiş sorgular aracılığıyla mesleki doyum, bireysel korku, meslek etiği, fiziksel ihtiyaçların karşılanması, kurum-altyapı desteğine güven, çalışma ekibine güven ve aile yaşamına etkileri kategorilerinde değerlendirmeler yapılmıştır. Çalışmaya enfeksiyon şüphesi olan veya enfeksiyon tanısı konan hastaların tedavi edildiği birimlerde aktif olarak çalışan gönüllü sağlık personeli dahil edilmiştir. Bir yıl sonra anket tekrar uygulanmıştır. Faktörleri belirlemek için çoğul lojistik regresyon modeli kullanıldı.

Giriş:

Ön saflarda yer alan sağlık çalışanlarının bakış açılarının mesleklerine, ailelerine, sosyal yaşamlarına etkisini kendi kendine değerlendirmeyi ve bu süreçte duygu ve düşüncelerinin nasıl değiştiğini belirlemeyi amaçladık. Bildiğimiz kadarıyla sağlık çalışanlarının pandemi gölgesinde mesleğine bakışını da değerlendiren Türkiye’de yapılmış ilk çalışmadır.