Öz

Giriş

Kritik derecede hasta çocukların resüsitasyonu sırasında sıvı tedavisi esastır. Ancak agresif resüsitasyon ve ilaçlardan ve beslenme desteğinden gelen ek sıvılar sıklıkla sıvı birikimine yol açar. Ortaya çıkan kanıtlar, sıvı birikiminin sonuçları olumsuz etkileyebileceğini göstermektedir. Bu çalışma, kritik derecede hasta çocuklarda erken sıvı birikimi ile mortalite arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçlamaktadır.

Yöntemler

Bu çalışmaya Adam Malik’teki çocuk yoğun bakım ünitesinde (ÇYBÜ) böbrek yetmezliği olanlar veya 24 saatten az süre kalanlar hariç olmak üzere 74 çocuk dahil edildi. Hastalar sağ kalanlar ve sağ kalmayanlar olarak kategorize edildi. Erken sıvı birikimi, kabulden sonraki ilk 24 saatlik sıvı alımı ve çıkışından hesaplandı.

Bulgular

Yetmiş dört hastanın %55,4’ü erkekti ve ortanca yaşları 31 ay [çeyrekler arası aralık (ÇAA) 8-118 ay] idi. Ortanca ilk 24 saatlik sıvı birikimi %1,92 idi (ÇAA -%48-20). Sıvı birikimi sağ kalanlar ve sağ kalmayanlar arasında önemli ölçüde farklılık gösterdi (p=0,001), sağ kalmayanlar sağ kalanlara kıyasla daha yüksek sıvı birikimi gösterdi (%16, ÇAA -%10 ile %27) (-%4, ÇAA -%20-%4). İki değişkenli analiz, sıvı birikiminin, vazoaktif ajanın, mekanik ventilasyonun ve pediatrik lojistik organ disfonksiyon-2 skorunun mortalite ile önemli bir ilişkisi olduğunu göstermektedir (p<0,05). Çok değişkenli analiz, erken sıvı birikiminin daha yüksek mortalite ile bağlantılı olduğunu [olasılık oranı (OO): 1,64; %95 güven aralığı (GA): 1,22-2,19; p=0,001] ve vazoaktif ajanların koruyucu faktör olduğunu (OO: 0,28; %95 GA: 0,09-0,94) göstermektedir.

Sonuç

ÇYBÜ’de sıvı birikimi yaygındır ve ölümle önemli ölçüde bağlantılıdır. Bu bulgular, sıvı birikiminin zararlı etkilerini azaltmak için stratejiler geliştirme ve değerlendirme ihtiyacının altını çizmektedir.