ÖZET

Giriş:

Kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) uygulaması, kılavuzlarla tam olarak belirlenmiş dinamik ve ezber gerektiren bir süreçtir. Acil yaklaşım gerektiren bu işlemin akılda kalıcılığı ancak tekrarlayan eğitim ve uygulamalarla sağlanabilir. Bu eğitimlerin öncesi ve sonrası arasında bilgi farklılıkları olup olmadığı ya da eğitimin belli aralıklarla tekrarlanmasının eğitimli uygulayıcıların bilgi ve becerilerinde artış oluşturup oluşturmayacağının ortaya konulması amaçlandı.

Yöntemler:

Çocuk sağlığı ve hastalıkları asistan hekimlerine 2018-2019 eğitim yılları arasında, ileri kardiyak yaşam sertifikalı eğitici tarafından KPR eğitimleri verilerek eğitim öncesi, eğitim sonrası ve eğitimden 6 ay sonra olmak üzere 2015 American Heart Association kılavuzu esas alınarak hazırlanan yirmişer sorudan oluşan değerlendirme soruları uygulandı.

Bulgular:

En fazla doğru yanıt eğitimden hemen sonra yapılan değerlendirme sorularına (ortalama doğru yanıt sayısı 16,06±2,50), en az doğru yanıt ise eğitimin öncesinde yapılan değerlendirme sorularına verilmiştir (ortalama doğru yanıt sayısı 8,41±2,26). Eğitimden altı ay sonra ise katılımcıların doğru yanıt sayısının eğitim sonrası yapılan postteste göre anlamlı azalma olmasına rağmen; altıncı aydaki puanların eğitim öncesine göre yine de oldukça yüksek olduğu tespit edildi (ortalama doğru yanıt sayısı 12,76±3,30). Acilde çalışma sürelerine göre eğitim öncesi değerlendirme sorularına verilen doğru yanıtlar arasında, henüz hiç çalışmamış hekimlerile 5 ay ve üzerinde acil serviste çalışma tecrübesi olan hekimler arasında anlamlı fark saptandı (p=0,024). Birinci yıl asistanı ile üçüncü yıl asistanı arasında (p=0,024) ve birinci yıl asistanı ile dördüncü yıl asistanı arasında (p=0,017) eğitim öncesi değerlendirme sorularına verilen doğru yanıt sayısı açısından anlamlı fark saptandı.

Sonuç:

Küçük gruplar halinde teorik ve pratik eğitim KPR konusunda bilgi ve beceri düzeyini artırır.

References

Li H, Zhang L, Yang Z, Huang Z, Chen B, et al. Even four minutes of poor quality of CPR compromises outcome in a porcine model of prolonged cardiac arrest. Biomed Res Int. 2013;2013:171862.

Travers AH, Rea TD, Bobrow BJ, Edelson DP, Berg RA, et al, Chameides L, O’Connor RE, Swor RA. Part 4: CPR overview: 2010 American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Circulation. 2010;122:S676-84.

Sutton RM, Niles D, Meaney PA, Aplenc R, French B, Abella BS, Lengetti EL, Berg RA, Helfaer MA, Nadkarni V. Low-dose, high-frequency CPR training improves skill retention of in-hospital pediatric providers. Pediatrics. 2011;128:e145-51.

Makker R, Gray-Siracusa K, Evers M. Evaluation of advanced cardiac life support in a community teaching hospital by use of actual cardiac arrests. Heart Lung. 1995;24:116-20.

Su E, Schmidt TA, Mann NC, Zechnich AD. A randomized controlled trial to assess decay in acquired knowledge among paramedics completing a pediatric resuscitation course. Acad Emerg Med. 2000;7:779-86.

Kaye W, Mancini ME. Retention of cardiopulmonary resuscitation skills by physicians, registered nurses, and the general public. Crit Care Med. 1986;14:620-2.

Soysal S, Karcıoğlu Ö, Korkmaz T, Topaçoğlu H. “Temel yasam destegi egitimi: Ideal ne kadar uzakta.” JAEM. 2005;3:40-6.

Chamberlain D, Smith A, Woollard M, Colquhoun M, Handley AJ, et al. Trials of teaching methods in basic life support (3): comparison of simulated CPR performance after first training and at 6 months, with a note on the value of re-training. Resuscitation. 2002;53:179-87.

Moser DK, Coleman S. Recommendations for improving cardiopulmonary resuscitation skills retention. Heart Lung. 1992;21:372-80.

Spooner BB, Fallaha JF, Kocierz L, Smith CM, Smith SC, et al. An evaluation of objective feedback in basic life support (BLS) training. Resuscitation. 2007;73:417-24.

Berden HJ, Willems FF, Hendrick JM, Pijls NH, Knape JT. How frequently should basic cardiopulmonary resuscitation training be repeated to maintain adequate skills? BMJ. 1993;306:1576-7.

Şener S, Güler V, Türkan H. «The knowledge of nurses, staffed in a training hospital, about basic and advanced life support.» Türkiye Acil Tıp Dergisi. 2004;4:155-9.

Erdur B, Turkcuer I, Bostanci M, Boz B, Parlak I, et al. Effects of postgraduate emergency training among general practitioners working in emergency units in Denizli, Turkey. Adv Ther. 2008;25:444-52.

Kimaz S, Soysal S, Cimrin AH, Günay T. 112 Acil Sağlik Hizmetleri’nde görevli doktorlarin temel yaşam desteği, ileri kardiyak yaşam desteği ve doktorun adli sorumluluklari konularindaki bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg. 2006;12:59-67.

Bilir Ö, Acemoğlu H, Aslan Ş, Çakır Z. “Knowledge levels as to basic life support of medical doctors and affecting factors.” Turk J Emerg Med. 2007;7:18-24.

Smith GB, Poplett N. Impact of attending a 1-day multi-professional course (ALERT) on the knowledge of acute care in trainee doctors. Resuscitation. 2004;61:117-22.

Tıpta uzmanlık kurulu müfredat oluşturma ve standart belirleme sistemi, Erişim adresi: https://tuk.saglik.gov.tr/TR,31236/cocuk-sagligi-ve-hastaliklari.html

Smith KK, Gilcreast D, Pierce K. Evaluation of staff’s retention of ACLS and BLS skills. Resuscitation. 2008;78:59-65.

Kardiyopulmoner Resüsitasyon Eğitimi ve Uygulamalarının Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Asistan Doktorlarının Bilgi Düzeyi Üzerine Etkisi

ÖZET

References